بی قرارم

در هوایت بی‌قرارم روز و شب                 سر ز پایت برندارم روز و شب

روز و شب را همچو خود مجنون کنم         روز و شب را کی گذارم روز و شب

جان و دل از عاشقان می‌خواستند           جان و دل را می‌سپارم روز و شب

تا نیابم آن چه در مغز منست                  یک زمانی سر نخارم روز و شب

تا که عشقت مطربی آغاز کرد                گاه چنگم گاه تارم روز و شب

می‌زنی تو زخمه و بر می‌رود                  تا به گردون زیر و زارم روز و شب

ساقیی کردی بشر را چل صبوح              زان خمیر اندر خمارم روز و شب

ای مهار عاشقان در دست تو                 در میان این قطارم روز و شب

می‌کشم مستانه بارت بی‌خبر               همچو اشتر زیر بارم روز و شب

تا بنگشایی به قندت روزه‌ام                   تا قیامت روزه دارم روز و شب

چون ز خوان فضل روزه بشکنم                عید باشد روزگارم روز و شب

جان روز و جان شب ای جان تو               انتظارم انتظارم روز و شب

تا به سالی نیستم موقوف عید              با مه تو عیدوارم روز و شب

زان شبی که وعده کردی روز بعد           روز و شب را می‌شمارم روز و شب

بس که کشت مهر جانم تشنه است      ز ابر دیده اشکبارم روز و شب